Yazar: Şeref SAYMAN

Sartre, umutsuzluğa kapılmanın neden olduğu sevinçten bahseder, Paul Nizan’ın “Aden” kitabındaki 1960 tarihli yazısında, İkinci Dünya Savaşı’nın ardından bir moda hâline gelen umutsuzluktan. Nasıl bir zevktir bu? Her şey için kendilerini özgür hissederler, özgürlükleri, dünyevi zevklere düşkünlüklerinin gerekçesi olur umutsuzluk. Umut etmek, bir sorumluluk yükler çünkü. Âşık olursun, sevişirsin, okursun,…

Tüm hikâyeler,  denge bozulduğunda başlıyor. Dengeyi bozacak bir sorun… Rutinin dışında bir davranış… Bir sıra dışı müdahale… Bir çığlık, canhıraş bir çığlık… Camları zangırdatacak… Kimsenin gözüne perde inmiş gibi bakar kör olmayacağı… Olamayacağı, dalga dalga titreten bir çığlık belki. Yedi uyuyan ruhları silkeleyecek, çığlık, bir çığlık… gEZENTİ şEREF ~ E-2022/005…

Denize yüzümü dönüp sisin içinde bir görünüp bir kaybolan anılarımı seyre dalıyorum. Benim ki tutarlı bir hayat mı, tutarsızlıklarım gerçekte kendi içinde bir tutarlılığa mı sahip? Başka türlü, insanın bir hikâyesi nasıl olur, tutarsızsa… Belki de bütün dert, hikâyesizlik; herkesin kendini rahatça içinde bulabileceği bir hikâyenin yokluğu… gEZENTİ şEREF ~…

İşte, bir kuyuda bir başıma kalakalmışım gibi geliyor örneğin karanlık ve soğuk bir sığınakta parmak hesabı yaparken. Tıpkı derin bir kuyuda sıkışmış gibi. Karanlık, rutubetli, havasız bir kuyu bu. Zaman durmuş. Korkularım, her şey karmakarışık gibi üstüme üstüme… Çıkış peki? Sabır. Elbette o kuyunun dibinde bir ufacık gün deliği bulacağım.…