Kategori: sEYİRdEFTERİ

Bu yılın (2017) on sekizinci haftasının blog notları.. Galiba yeni hayatımın bir şekli de böyle sürüp gidecek. Yapacak bir şey yok. Alışmalıyım buna. Uyum sağlama sorunum yoktur ama… Bir bakıma bu arkadaşlar kendi izlenimlerini bir tabağa koyup önüme servis etmeleri hiç de fena fikir değil. Yeter ki abuk sabuk, absürt,…

Bu yılın (2017) on yedinci haftasının blog notları.. Zorluklar, hayat onlarsız nedir ki! Evet, hayatın her köşesinde tanıştığımız, buluştuğumuz, altında kaldığımız, üstesinden geldiğimiz bin bir çeşit zorluklar. Sanki yaşam çizgisinde karşı karşıya kaldığımız hep bir meydan okuma sanatı.

Bu yılın (2017) on altıncı haftasının blog notları.. Bu hafta İstanbul yürüyüşlerime kaldığım yerden devam ettim ve tamamladığım üç gezi anısını kaleme aldım. Bunun yanında iki ‘esinti’ yazısını ilave etmeyi de becerdim; aferin bana…

Bu yılın (2017) on beşinci haftasının blog notları… Bu hafta hayalimdeki İstanbul yürüyüşlerimi başlattım ve bu iki gezi anısını kaleme aldım. Demek ki devamı gelecek…

Bu yılın (2017) on dördüncü haftasının blog notları.. Kin tutmanın kime faydası olabilir ki? Gereksiz bir zırvanın yükünü çekmekten başka. Hiç anlamı yok. Sanki bir yaz sıcağında kışlık giysilerle bir çölün ortasında kalmak gibi. Tamamen havacıva!

Bu yılın (2017) on üçüncü haftasının blog notları.. Bu hafta biraz tembellik yaptım ve sadece iki makale ile yetindim. Ama yollara koyulmadan hemen önceki sona doğru yaklaşmanın mutluluğunu duyumsuyorum…

Bu yılın (2017) on ikinci haftasının blog notları.. Hayatım tam bir roman gibi. Bu romanı martıların gözünden yazmalıyım, bildiğim, yıllarca okuya yaza biriktirdiğim her şeyi unutarak. Kolay bir şey değil unutmak, hatırlamak da kolay değil. Cümleleri bölüp parçalayarak dizgeler oluşturmak, göstergeler ve metinler arası ilişkiler kurmak değil mesele, kendini gökyüzüne…

Bu yılın (2017) on birinci haftasının blog notları.. İnsanlar bizi nasıl görmek isterse öyle görüyor. Bizim nasıl olduğumuza bakmaksızın böyle bir bakış açısını yeğliyor. Ne durumda olduğumuz onların umurlarında dahi değil. Herkes aslında kendisi için yaşıyor tavrını takınmış bir hayat sürüyor.

Bu yılın (2017) onuncu haftasının blog notları.. Zaman zaman bu Blog’un literatür dünyasında gezintimi gerçekleştirirken kendimi bir kavşakta buluyor ve o sapağın bir karmaşa olduğunu sezinliyorum. O anda nereye gideceğimi, neden oraya gitmek istediğimi bilemiyorum. Ve kendimi hepten bir boşlukta görüyor, birdenbire o derinlikte kaybolduğumu hissediyorum.

Bu yılın (2017) dokuzuncu haftasının blog notları.. Şehirler ayrı, sokaklar ayrı, evler ayrı, ne biçim bedeldir, ne biçim cezadır bu? Sanki birileri beddua etmiş, hak hukuk yerini bulmuş… O kıskanç gözler oyulsun, hasut göz bebekleri çıksın… Daha ne kadar sürecek bu zulüm? Her şeyde bir ‘hayır’ var mı demeliyim?