Yazar: Şeref SAYMAN

Beşiktaş’tan Heybeliada’ya… Heybeli denilince benim aklıma nedense önce Hüseyin Rahmi gelir. Nasıl Burgaz denilince Sait Faik geliyorsa. Hüseyin Rahmi’nin eserlerinde yarattığı İstanbul betimlemeleri harikadır.

Beşiktaş’tan Emirgan’a; Emirgan Korusu’na… Bugünkü turnem ailemle paylaşmak için kurgulandığından olağan idman görüntüsünden biraz uzaklaşacak, bunu biliyorum. Önemli değil. Bir günlük nefes almak bana da iyi gelecektir, diyerek, yine de sırt çantamı bilinen erzak torbalarımla dolduruyor ve 10 kilo civarında bir ağırlıkla sırtıma yüklüyorum.

Üsküdar’dan Beylerbeyi’ne; Çengelköy’den Kuleli’ye & Kandilli’ye; Anadolu Hisarı’ndan Kanlıca & Çubuklu’ya… Sadece çocukluğum ve gençliğimde hatırlamak istediğim Anadolu Yakası’nı düşünüyorum.

Beşiktaş’tan Ortaköy’e, Arnavutköy’den Bebek’e Rumeli Hisarı’ndan Emirgan ve Tokmak Burnu’na… Yıllar sonra ‘sırt çantalı’ bir Boğaziçi turnesi organize etmek elzem oldu. Rotamı belirledim, çok fazla içerilere dalmadan Beşiktaş’tan Emirgan’a kadar kıyı kıyı yürümeye karar verdim.

Beşiktaş’tan Ortaköy’e, İstinye Tersane’den Yeniköy Konsolosluk ve Sarıyer’e… Birazdan Dereboyu gelip kaldırır beni. Ortaköy fırınından henüz yeni çıkmış, mis gibi kokan taze çekirdekli simitleri poşetlemek, az ötedeki maruf bakkal amcanın koltuğumun altına sıkıştırdığı Cumhuriyet gazetesiyle birlikte süt kartonunu kahvaltıya yetiştirmem için.

Kabataş’tan Harbiye’ye, Taksim’den Beyoğlu’na, Yüksek Kaldırım’dan Eminönü & Sirkeci’ye… Trakya’nın kalın kırmızı-çizgili sınırlarından içerilere doğru süzülürken tunç renge boyanmış akşam güneşiyle birlikte bir günü daha bitiriyorum. Otobüsteyim. 40 yolcusuyla İstanbul’a giden bir otobüste.