Yazar: Şeref SAYMAN

Yalnızlık üzerine bir kez daha… Ömrünce yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür… Ve belki o yollarda karşılaşılan sevgili yüreklerle bir orman gibi kardeşçesine… Ne de olsa bu hasret bizim…

Son iki yılda yaşantımın pandülü tamamen dünya turunun çevresinde dolanıyor. Böylesi büyük bir kararın oluşumu tabii ki bu evrede gerçekleşmedi. Uzun yıllar öncesine, ta 2008 yılına kadar geri götürebilirim doğuş sebebini. Ancak üzerinde hummalı çalışma dönemi özellikle 2016 ve sonrasına ait. Bir şeyi kafaya takmayayım, kolay kurtuluşu olmaz ellerimden.

İşte yine o zaman! Dört hafta sonra parklarda, koruluklarda, hisarlarda ve sakin bir havanın egemen olduğu arberetumda, kıyı kıyı gezintilerde uyanacağım ilk Doğada Tabana Kuvvet turlarım için. Arı gibi çalıştım rotalarım üzerinde. Nisan ayı bitmeden nice hikingler, trekkingler, backpackingler yapacağım ya, şimdiden heyecan sardı kalemimi.

Bir bakıma “Doğada Tabana Kuvvet” yolculukları ilklerin serüveni olacak. Sırtımda heybe zaman zaman tek başıma çıkışlarım oldu. Ama ilk kez bu denli uzun uzadıya yalnız başıma yollara koyulacak ve uzun gecelerin eşlik edeceği doğanın ortasında tek başıma konaklayacağım. Tek başıma yürüyüşlere alışığım da tek başıma çadırda yatıp kalkmayı pek sevmiyorum.…

Yol fikirleri bulamaç gibidir. Her yeri gezip görmek istersin. Gaza geldiğimden beri aslında kafamda belli başlı yerler vardı ziyaret etmek istediğim. Kimini transit geçerek, kiminde bir gece veya daha fazla konaklayarak. Ama gelgelelim fikirler ortaya konmaya başlayınca güzergâhların seyri de rengi de değişmeye başladı.

Hava güneşli ama soğuk. “Ama”sı fazla. Hava soğuk! Güneş damın tepesine çıkmış tekerlek gibi parlarken, sırıtıyor olabilir ve elbette hava da soğuk olabilir. Esintili. Buz gibi. Belki de bana öyle geliyor. Heyecandan olmalı. Gerçekten beş hafta sonra evsiz yurtsuz mu kalacağım?

Doğada, ve hatta dünya turunda, yapmayı planladığım güzergâh planların da bu yazgıdan kaçamayacakları aşikârdır. Sabit bir plan yerine esnek bir planlama yapmayı 2017 itibariyle daha tercih eder duruma geldiğimi söylemeliyim. Önemli olan parkurların yapılacağı beldeler, seçilmiş rotalar vesaire. Ancak güzergâha kusursuz uyulacak diye bir şey yok. Yeter ki gizil derinliklerde…

Uzun vadeli “GAZA GELDİM🚶” yolculuklarına nasıl hazırlanmalı? Dünyaya kafayı taktığımdan beri bu soru hep kafamı kurcalıyor. Yaş yirmilerde, otuzlarda, hatta kırklarda değil ki lök gibi yükün altında ezilen bedenim ertesi güne yine aynı randımanla cevap verebilsin. E, durum böyle olunca insan kara kara düşünmeden edemiyor tabii…