Yazar: Şeref SAYMAN

“gEZENTİ şEREF” yaklaşık iki ay kadar önce, ben gene ‘online’ olmaya karar verdikten hemen sonra, saklı sandığımdan çıktı, mazideki nostalji sitesinden form değiştirerek yeniden var oldu.

Şu hayatta en büyük hazinem anılarımdır. Anılarımı öyle önemserim ki, zamanı gelir, üzerlerinde olan her şeyi, belki her birine ait bir fotoğrafın kendisiyle birlikte ceviz kabuğu rengindeki sandığımın içine koyup kaldırırım, zamanı gelir, bir mektup, bir davetiye almış gibi sevinir ya da herhangi bir alışkanlık heyecanıyla açarım sandığımı, saçar dökerim…

Vay, vay, vay… E, peki, şimdi ne yapmalı? Nereden başlamalı? Ne tür bir eylem planı hazırlamalı? Rehberim olacak başyapıtı kimlerle paylaşmalı? Evet. En büyük çengelli soru bu: Nasıl adım atmalı?

Biliyorum, hayalimdeki ‘BİSİKLET DÜNYASI’, ben olayı gerçekleştirene kadar dünyanın en ücra, en ürkütücü köşesinde beni amansızca bekleyen ucube bir yermiş havasını taşıyacak. Yüzde yüz garanti verebilirim ki bu çok heyecan verici bir durum.

Gezgin (gezenti) olmak ya da olmamak mı, ‘olsak da olur’, ‘olmasak da’ mı? Bir başka ifadeyle, cesareti toplayıp, kalbimizin sesini dinleyip, yollara koyulmanın aklımızı çelmesi mi, “otur, oturduğun yerde sana ne lazım dünya, münya” diye bas bas bağıranlara karşı gönlümüzün razı olmayışı mı? Bize bir küre armağan etseler yer yerinden…

Belki de haklı olabilirler… “Çok okuyan değil, çok gezen bilirmiş!” diye… Gezgin yaşama ruhu benim damarlarımda bulunan asil kandaymış meğer… Bunu çok erken yaşlarda keşfetmiştim. Sıra geldi sizlere bu seyyah vaziyetlerimden çelebice seyahatnameleri sıralayarak aktarmaya…