Kategori: GAZA GELDİM🚶🎒

Kala kala 7 günüm kalmış. Oysa daha dün baktığımda 6 haftanın nasıl geçeceğinin hesabını yapmıyor muydum? İnsan böyle durumda ne yapar? Başkaları nasıl bir duygu içine tıkışır bilemiyorum ama ben en çok arkada bıraktıklarımı düşünürüm. Gerçi yıllanmaya gitmiyorum. Bu iyimser düşünce biraz rahatlatsa da yine bir dizi ayrılık güncesi önünde…

Dalgalı kumral saçlı çocukluk günlerimi özlüyorum… Gençlik yıllarımı, kıvrıla kıvrıla uzayan sokakları, topluca top alanına çevirdiğimiz tarlaları, röntgenciliğe açık kıyı hamamlarını… Denizi, ağaçları, kuş seslerini… Duvarları doğuştan kirli beyaz badanalı beton evimizi. Beyazımsı ahşap pencerelerini… Toprak saksılardaki sardunyaları, açelyaları, menekşeleri… Bahçe duvarını kaplayan sarmaşıkları… İçimde umut kırıntıları, o uzun yolculuklar.

Eskiden İstanbullular, kentlerinin dışına hiç mi hiç çıkmazlardı diye bir kanı vardı. Belki doğruydu belki yalandı. Şu bakımdan doğru olabilir; iç turizm denilen şey bugünkü yaşam tarzımıza değecek kadar önemsenmediğinden ve hatta gelişmediğinden bırakın İstanbulluları memleketin diğer şehirlerinden insanlar da kendi ülkelerini, yani Anadolu’yu, Trakya’yı görmek akıllarının kenarından bile geçmezdi.

Çocukken arkadaşlarımla çeşit çeşit taşlar toplardık bahçemizin çevresine dağılmış. Taş oynardık. Birbirimizin garip şekilli, renkli, nispetli taşlarına vurdurarak sayılar kazanmaya çalışırdık. Bulduğumuz çakıl taşlarını kuyu suyuyla yıkar koleksiyonumuza atardık. Biz bütün taşları severdik. Alını, morunu, beyazını, karasını, akını, alasını.

Düştüm dünya yoluna açtım kilometre saatimi gittim gittim bir de dönüp arkama baktım ki bir arpa boyu yol gitmişim. Sırt çantalı olmanın bin bir hali var. Ben burada sadece uygulama alanıma tahsis edeceğim üç tanesinden kısaca söz edeceğim. Bu arada sırt çantamın içinde amansız bir yer kavgası başladı onun da…

Pusulamın sarkacına göre tam olarak üç hafta sonra ilk rotamın karın zarına ayak basacağım. Kısa süreli bir başlangıç olacak. Bunun gibi birkaç yakın dolaşma ile sürecek sonra kamplı eğitim amaçlı bir rotasyon çalışmam olacak. Bu esnada orta ve uzun yollu serüvenler için son hazırlıklar tamamlanmış olacak. Netice itibariyle Nisan ayı…

Yalnızlık üzerine bir kez daha… Ömrünce yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür… Ve belki o yollarda karşılaşılan sevgili yüreklerle bir orman gibi kardeşçesine… Ne de olsa bu hasret bizim…

Son iki yılda yaşantımın pandülü tamamen dünya turunun çevresinde dolanıyor. Böylesi büyük bir kararın oluşumu tabii ki bu evrede gerçekleşmedi. Uzun yıllar öncesine, ta 2008 yılına kadar geri götürebilirim doğuş sebebini. Ancak üzerinde hummalı çalışma dönemi özellikle 2016 ve sonrasına ait. Bir şeyi kafaya takmayayım, kolay kurtuluşu olmaz ellerimden.

İşte yine o zaman! Dört hafta sonra parklarda, koruluklarda, hisarlarda ve sakin bir havanın egemen olduğu arberetumda, kıyı kıyı gezintilerde uyanacağım ilk Doğada Tabana Kuvvet turlarım için. Arı gibi çalıştım rotalarım üzerinde. Nisan ayı bitmeden nice hikingler, trekkingler, backpackingler yapacağım ya, şimdiden heyecan sardı kalemimi.